χάρτινο το φεγγαράκι

Συνηθισμένο βράδυ παρασκευής/ ανεβαίνω στο ποδήλατο γύρω στις 9.15 για να γυρίσω από το πανεπιστήμιο/βρέχει μετά από πολλές μέρες ζέστης/τα χέρια μου κρυώνουν πολύ/κόσμος παντού,/κολλάω συνέχεια/ένα τραμ σταματημένο και ΄γυρω ατυνομία/κοντοστέκομαι/μια γυναίκα από την Ασία μου λέει πως χτύπησε έναν κύριο/με επάθεια, σα να μην είχε με τι ασχοληθεί και ξαφνικά η βραδιά της προμηνύεται υπερβολικά γεμάτη/ ίσως να μην το αντέξει/είναι νεκρός/βλέπω το άσπρο σεντόνι στην άσφαλτο/η ιδέα πως στα 20 μέτρα κάποιος ξεψύχησε με κάνει να κλάψω/θα μπορούσα να ήμουν εγώ/ποιός ήταν?/πώς τον έλεγαν?/ποιος τον περιμένει σπίτι σήμερα το βράδυ?/ερωτήσεις μου έρχονται στο μυαλό χωρίς να σταματούν